Sjoerd

Tip: als je huwelijk je lief is en je hebt slecht opgelet tijdens de Franse les, schakel dan hulp in bij het aankopen van je Franse stulpje. Scheelt een hoop nachtmerries, kapotte serviezen en tranquillizers. De Franse bureaucratie staat niet voor niets bekend als ondoorgrondelijk; dat is 'ie ook. Ben je een echte die hard doorzetter en heb je alle tijd van de wereld, dan kun je dit avontuur uiteraard best zelf aangaan. Wij kozen voor hulp. Neem de Franse koopcontracten... Abracadabra! Tja en wie zegt dan dat je uiteindelijk koopt wat je wilt kopen? Voor hetzelfde geld heb je na het ondertekenen van de aktes alleen recht op de aftandse schuur die naast het beoogde huis staat.

Dat moest maar niet, vonden we. En dus hadden wij Sjoerd, onze Nederlandse aankoopmakelaar ter plekke. Kost een paar centen, maar dan heb je ook wat. Moest er weer een kopietje richting Frankrijk, dan kregen we dat keurig te horen van Sjoerd. Opening van een Franse bankrekening: deed Sjoerd. Aansluiten van water en licht? Sjoerd! Een onderzoekje hier, een formuliertje daar: Sjoerd zorgde dat alles gebeurde zoals het gebeuren moest.

Nog iets: Sjoerd kon ons waarschuwen voor de gevaren der Franse logica. Zoals: wanneer je een stuk land verhuurt aan een boer, geef je hem rechten. Dit gaat in Frankrijk zo ver dat je in sommige gevallen je land moet afstaan als blijkt dat Boer er meer aan heeft dan jij als niet-boer. Sjoerd zei: 'Neem  geen geld of spullen aan van Boer, maar zeg dat 'ie het land gerust een tijdje mag gebruiken. Scheelt je een hoop gedonder achteraf.' Dus toen buurmanboer ons die eerste zomer een cheque kwam brengen, zeiden we keurig netjes: 'Hoeft niet.' En: 'We hebben een mol'. Meer wisten we niet uit te brengen. De boer knikte zwijgzaam, en na nog wat onhandig heen en weer geknik vertrok hij weer. Onze grond was gered.

Sjoerd is dus onze man. Dankzij hem genieten we al drie jaar van de aftandse schuur én bijbehorend huis, en zijn we nog altijd eigenaar van onze eigen Franse grond. Hoe dankbaar kun je iemand zijn?

 

(Voor wie het weten wil: drie jaar verder leeft Mol nog steeds. Drie jaar verder weten we ook dat we die arme man een borrel hadden moeten aanbieden. Want daar houden de Fransen van. En: hoe meer borrels, hoe beter je Frans. Was Mol waarschijnlijk nu dood geweest.)