Voors en tegens

We doen het wel.

We doen het niet.

We doen het wel.

We doen het niet.

Lekker stabiel waren we, toen we voorzichtig begonnen na te denken over een eigen huis in Frankrijk. Het kriebelde al jaren, maar daar bleef het bij. Driftig keken we programma’s als ‘Ik vertrek’ en ‘Droomhuis in de zon’, ons vergapend aan al dat lef van die mensen die ‘het’ wel deden. Zouden wij ook? Maar als… dan…

Onze omgeving was al net zo ‘stabiel’. De één juichte ons toe, terwijl de ander ons stelselmatig chagrijnige artikelen onder de neus drukte  met teksten als ‘Bezint eer ge begint’ en ‘Een huis in het buitenland: Keihard werken in plaats van genieten’.   

En dan is er natuurlijk nog de kwestie geld. Koop je een huis in het buitenland, dan moet je twintig tot vijfentwintig procent van de aankoopprijs handje contantje afleveren. Eigen vermogen is dus een must. En aangezien de staatsloterij ons al jaren niets opbracht, moesten we dit fortuin op een andere manier vergaren (lees: keihard sparen).

Voors en tegens. Ze maken het verdomd lastig. Maar als je iets écht, écht, écht wilt, dan weet je die tegens behoorlijk handig te camoufleren. Sterker nog: op een gegeven moment zie je alleen nog maar de voors, en op dát moment moet je toeslaan!

We doen het wél, besloten we. En om onszelf gerust te stellen zeiden we erbij: ‘bevalt het ons niet, dan verkopen we het huis gewoon weer. Hebben we het in ieder geval geprobeerd’.

Zo gemakkelijk kan het zijn.